#MIJNWERELD
Wat heeft jouw wereld geopend?
Jos Sloot, docent muziek, vertelt.
Kandinsky College Nijmegen opent je wereld, dat is onze slogan. Maar wat betekent het eigenlijk? Hoe jouw wereld voor je open gaat, is voor iedereen anders. Jos Sloot, docent muziek en al jaren betrokken bij de musical, gaat aan het eind van dit schooljaar met pensioen. Een mooi moment Jos te vragen welke gebeurtenissen én mensen zijn wereld hebben geopend en bepalend zijn geweest.
door Atie le Sage
Ik sta op de rand van een verandering
“Ik sta op de rand van een verandering – de vernieuwbouw maak ik niet meer mee”, is het eerste wat Jos Sloot zegt als hij de kamer binnenloopt en de sfeerbeelden van de architect ziet liggen. Jos vindt dat niet erg. “Het is de genadeloze tand des tijds en het is goed dat dingen verder gaan. Ik ga ook verder.” “Ik groeide op in Voorburg. Op zondagen liepen we naar mijn grootouders en dan kwamen we langs het voormalig energiepand waar altijd muziek naar buiten klonk. Ik hield dan stil. De muziek raakte me en ik voelde dat dit belangrijk was. Mijn ouders hadden dit niet door en maanden me om door te lopen. Toch is daar het eerste zaadje geplant.
Ik ben begonnen met gitaar. Ik was 19 jaar en al best oud om met muziek te beginnen. Akkoorden spelen en zingen. Ik studeerde psychologie, maar merkte dat muziek steeds belangrijker werd. Ik ging op reis met mijn gitaar. Zong op straat en verdiende deels daarmee mijn reizen. In Ierland leerde ik voor het eerst noten lezen van een fluitiste: dat opende een andere kant van de muziekwereld. Muziek lezen en schrijven!! Toen wist ik: muziek is echt het hoofdbestanddeel van mijn leven.
Van Ierland terug in Nijmegen, was er een nieuwe opleiding gestart, DOKT muziektherapie. Dat was voor mij op het juiste moment. Vooraf aan de opleiding liep ik “stage” bij Ad Haans, muziektherapeut in Venray, een heel jaar een speeltuin vol instrumenten!! Het jaar daarop werd ik aangenomen op de opleiding. Ik had weinig kennis, maar veel enthousiasme. Daardoor kon ik voldoende meekomen en ik wilde altijd - meer leren, nog beter worden en de tijd proberen in te halen. De pianodocent op de opleiding heeft me geleerd te accepteren wat nog niet lukt en te kijken naar wat ik al wél kan….een wijze les. Mijn hoofdvakdocent van de opleiding bracht mij in contact met de moderne muziek: Cage, Louis Andriessen en Nono. Deze deur van de moderne muziek staat nog altijd open!
“Zorg dat er altijd ergens een ‘speeltuin’ voor je is, waarin je je kunt verliezen, waarin de tijd voor jou vervliegt!”
Een gouden mentor
Terugkijkend zie ik dat er telkens nieuwe dingen op mijn pad kwamen. Zo ging ik composities schrijven voor het Vrijdagtheater. Wat vond ik dat heerlijk! Theater was voor mij een thuis en weer een nieuwe wereld die zich opende. Ik leerde saxofoon spelen bij de harmonie. Ik had een enorme honger om de grote wereld van de muziek te ontdekken.
Ik rondde de dirigentenopleiding af en ik deed veel naast elkaar om van de muziek te kunnen leven. 23 jaar lang heb ik op vrijdagen muziek gemaakt met mensen met een beperking. Ik dirigeerde, arrangeerde en componeerde voor koren en gezelschappen. Later gaf ik ook lessen stemvorming op de drama-afdeling van de Lindenberg en gaf soms workshops. In de kerstvakantie werden in de schouwburg stukken opgevoerd waarvoor ik de muziek componeerde en dirigeerde. Dit heb ik 3 jaar gedaan. Voor mij voelt muziek als zwemmen, een onderdompeling in de kunstwereld. Toch voelden al die baantjes bij elkaar ook als geschraap om rond te kunnen komen. En weer opende zich een nieuwe wereld voor mij.
Mijn oudste zoon was 18 jaar en ik ging naar zijn eindexamenvoorstelling op de middelbare school kijken. Daar wist ik, dat is iets voor mij: het coachen van leerlingen. Ik word muziekdocent in het onderwijs. Ik volgde een tweejarig zij-instroomtraject docentenopleiding om mijn lesbevoegdheid te krijgen. Ik had al jaren met mensen en jongeren muziek gemaakt, dat is een fijne vorm van expressie, het gaat om de muziek. In het onderwijs echter is muziek een middel voor vorming, dat is echt anders en dat moest ik leren. Ik had een gouden mentor. Hij kwam kijken in mijn les en vertelde me: “Je doet alles fout, maar je hebt het wel in je”. Dat heeft me enorm geholpen, want zo was het. Je hoeft dan niets meer op te houden en het kan alleen maar beter worden. Dat is echt mijn reddingsboei geweest.
Nog steeds heel nieuwsgierig
Na de opleiding werd ik gebeld met de vraag of ik op het Kandinsky College wilde komen werken. De rector en conrector van destijds hebben mij ruim baan gegeven om jaarlijks de schoolmusical te organiseren en de Sky High-avonden. Beide kersen op de taart! Als muziekdocent heb ik de gelegenheid gehad om afdelingsleider te worden hier op school. Al heel snel wist ik dat ik docent wilde blijven. Voor mij is muziek de essentie, mijn levensader en één grote speeltuin.
Mijn drijfveer is dat ik nog steeds heel nieuwsgierig ben. Het Kandinsky College gaat zich straks verder ontwikkelen. Gelukkig! Ik maak dan deel uit van een andere wereld. Hoe fijn is het om te ontdekken. Zo ga ik bijvoorbeeld nog 1 jaar lessen Latijn volgen op het Kandinsky College.
Voor mij is de essentie - je open te stellen voor de dingen om je heen. Het voelen van de beat NU. Dat probeer ik ook mijn leerlingen voor te leven: passie, nieuwsgierig zijn, blijven willen ontdekken. Zorg dat er altijd ergens een ‘speeltuin’ voor je is, waarin je je kunt verliezen, waarin de tijd voor jou vervliegt!”