#CORRESPONDENTBUITENLAND
Pittige wandelingen, een passievolle gids en prachtige beeldhouwwerken
door Eefje Bijman, v5b
Van zaterdag 4 t/m vrijdag 10 maart zijn de gymnasiasten van v4, v5 en v6 op reis geweest naar Rome.
En zo begonnen we onze reis naar Rome: verzamelen om 6 uur ‘s ochtends bij het tankstation voor de school. Naast de vele vermoeide gezichten en glazige blikken kon een twinkeling van opwinding bij geen enkel van ons ontbreken. Het gebrek aan slaap werd al snel vergeten en de stemmen werden opgewekter hoe dichter we bij Rome kwamen.
Eenmaal aangekomen op Roma Airport proefde de lucht meteen anders, een beetje een vakantiegevoel. Ons hotel, op loopafstand van het station van Termini, voldeed en was prima – al moet ik toegeven dat mijn kamer zich op de begane grond bevond en degenen op de vijfde verdieping wellicht anders kraamden met al die traptreden. De koffers werden gedumpt, er werd vluchtig een blik geworpen op ons tijdelijke verblijf en al snel stapten wij vreugdig de stad in om nou eens te kijken waar we waren beland.
Alhoewel sommigen toch een beetje moeite hadden met die stevige pas iedere dag, werd dit steeds gecompenseerd door de indrukwekkende gebouwen en mooie plekken die we bezochten. Zo raakten we niet uitgekeken op het Forum Romanum waarvan elk stukje zijn eigen verhaal kende en liep iedereen vrolijk over de Via Appia in het mooie weer, contrasterend met dat in Nederland. De Vaticaanse musea leken oneindig lang door te lopen en het verreikende uitzicht vanaf de Sint-Pieter was al die traptreden klimmen zeker waard. Onderling werd er veel gelachen en luid gepraat, toch werd er op de vroege ochtenden ook wel gezucht en gesteund. Wanneer een docent of leerling aan het woord was en verhaal deed over wat we nou zagen, luisterde het merendeel aandachtig. Ook vonden we snel routine in de dagen; een ontbijt om 7 uur ‘s morgens bestaande uit een warm drankje, sap en een zoet broodje, een bezoek aan wat er op het programma stond, een ruime pauze waarin ieder van ons goed op zijn Italiaans kon lunchen (of voor sommigen betekende dat de McDonald’s...), en vervolgens door met ontdekken en afsluiten met een goed diner en een avondprogramma voor wie wilde.
Het is lastig om de reis in woorden te vatten; ik ben namelijk nog steeds aan het verwerken wat ik allemaal heb gezien. De vele happen tiramisu en bolletjes gelato, de prachtige beeldhouwwerken en schilderijen, het racen bij het Circus Maximus door een handvol vrijwilligers, de ‘telgroepjes’ die na elk nodig punt weer bijeen geroepen werden om te zien of de groep compleet was, de auto’s die nooit voor een zebrapad stopten totdat je zelf maar begon met lopen, het zeer drukke Colosseum, de buschauffeurs die steeds met schrik onze grote groep bij de bushalte zagen staan, het kenmerkende gele hoedje van mevrouw Dijkstra, hotel Philia met haar kleine gebreken, de passievolle gids bij de Catacomben met zijn uitbundige handgebaren, het hardlopen voor de fanatiekelingen (voor zij die 25.000 stappen per dag nog niet genoeg vonden): het was allemaal zo typisch voor deze Rome-reis, een reis om nooit te vergeten!