#INBEELD
Het meest bijzondere is nog altijd het contact met leerlingen
Een interview met een bevlogen docent met magische kwaliteiten
door Ingrid Veldhuizen
Harrie Schalkx is voor vele leerlingen een vaste waarde binnen de school. Ze weten hem te vinden als ze een luisterend oor nodig hebben en geven aan dat ze het fijn vinden om bij hem het vak Levensbeschouwing te volgen. Er heerst rust in zijn lessen.
Leerlingen voelen zich ook gezien. Bij meneer Schalkx geen vermanend vingertje of stemverheffing wanneer er in de klas iets gebeurt wat hij liever anders ziet. Hij geeft je liever een blik of nodigt je uit voor een gesprekje om te reflecteren op bepaald gedrag.
Komend schooljaar, op 6 februari 2024, werkt Harrie veertig jaar in het onderwijs. Hij houdt van ijkpunten. Inmiddels beschikt hij over een enorme ervaring, maar hij verbaast zich over hoe prettig hij het lesgeven blijft vinden. Dit jaar heeft hij 15 klassen met ongeveer 350 leerlingen.
”Ik heb geweldige klassen. De lessen lopen als een trein, dus ik kom met heel veel voldoening een klas binnen. De klik met de leerlingen is er nog steeds. Ik zat laatst in een lesobservatie en ik zag een leerling heel oplettend luisteren naar de docent die aan het vertellen was. Na de les gaf ik dat aan hem terug. Die leerling zei meteen ‘Dat klopt meneer, want ik wil later graag geneeskunde gaan studeren’. Ik observeer graag en benoem ook wat ik zie. Ik ben en blijf verwonderd over het contact dat ik heb met de leerlingen. Een collega vroeg eens aan zijn mentorklas hoe het komt dat de leerlingen in mijn lessen zo rustig zijn. Een leerling antwoordde dat hij dat niet goed kon uitleggen. Hij had gezegd: ‘Dat is magie, meneer.’”
Pedagogisch klimaat
Deze anekdote zegt veel over hoe Harrie Schalkx met leerlingen omgaat. Het pedagogisch leerklimaat is voor hem belangrijk.
“Ik investeer graag en veel in het pedagogisch leerklimaat. Ik leg dat ook aan de leerlingen uit. Vakinhoudelijke kennis is natuurlijk belangrijk, maar zonder een goed leerklimaat komt een leerling niet tot leren. Ik ben nog steeds enthousiast over mijn rol als docent. Als ik voor de klas sta, dan zie ik mezelf weer in de klas zitten. Ik voel me weer die leerling. En dan gebeurt er iets tussen mij en de klas. Dat proces blijf ik bijzonder vinden, te merken hoe het vorm krijgt en ook te ervaren hoe ongelooflijk snel dat vaak gaat. Met een goed pedagogisch klimaat til je de leerlingen naar een hoger niveau.”
Coach
Naast docent heeft Harrie ook een rol als coach van nieuwe docenten op school.
“Ik hoor van nieuwe collega’s dat ze onze school een warm bad vinden. De sfeer is goed. We doen het samen. Ik vind het bijzonder om jonge collega’s te coachen. Het is goed dat er ‘vers bloed’ de school binnenkomt, jonge mensen die onbevangen zijn. Er is veel nieuw jong talent. Voor mij betekent het dat ik verbinding houd met de jongere groep collega’s. Daardoor blijf ik ook enthousiast en betrokken bij de school.”
“Ik gun leerlingen dat ze op hun weg mensen tegenkomen, door wie ze als mens geraakt worden. Die ze iets geven wat ze nodig hebben. Een klein duwtje op hun levensweg.”
Reünie
Bijzonder is het ook dat hij inmiddels kinderen in zijn klassen heeft van ouders die zelf ook bij hem in de klas hebben gezeten. Op een Open Dag heeft hij met een aantal van hen gesproken.
“Ouders kijken met voldoening terug op hun tijd op het Kandinsky College. Voor mij voelde de Open Dag bijna als een reünie. Ik ging die avond naar huis met een gevoel van euforie. Ik heb al mijn agenda’s bewaard en ik kon zo terugbladeren en herinneringen ophalen.”
Enthousiast
Inmiddels woont Harrie weer in zijn oude dorp en voelt zich thuis bij zijn familie en Brabantse vriendengroep daar. De verhuizing betekent wel dat hij nu elke dag om vijf uur opstaat om naar school te reizen. Maar nog steeds is hij enthousiast over het werken op het Kandinsky College, zijn vak levensbeschouwing en het fijne contact met collega’s.
“Ik blijf altijd gemotiveerd als het om mijn vak gaat. Havo 4 heeft laatst een werkstuk moeten maken over een voor hen inspirerend persoon. Als je dan ziet wat er opgeschreven wordt, wat een diepgang die teksten soms hebben, dat is ongelooflijk. Ik denk dan: Wauw! Leerlingen laten soms veel van zichzelf zien. Prachtig en verbazingwekkend vind ik dat. Ik denk wel eens, die jonge mensen zijn verder dan ik destijds.”