#OUDERRAAD
Met betrokken ouders
Ik raad het elke ouder aan
door Paul Dam
Ik wilde eerst in deze nieuwsbrief wat vertellen over onze avonturen tijdens de zoektocht naar een mbo-opleiding voor onze dochter. Maar dat kan natuurlijk niet. “Pap, je gaat toch niet iets over mij schrijven?”. Sommige dingen veranderen niet. Tieners delen zelf van alles met de wereld, maar blijven zich generen voor wat hun ouders over hen zeggen. “Je blijft toch wel buiten als je me op komt halen?”.
Dit onderwerp valt af, maar brengt me wel op een ander onderwerp. Opeens realiseer ik me dat dit mijn vierde en laatste jaar in de ouderraad is. Jaren die ik nooit zal vergeten. Als ik wereldwijde randzaken even vergeet, dan waren dit de jaren dat het Kandinsky niet fuseerde met het Dominicus maar wel besloot om de Monnikskap over te nemen, een succesvolle samenwerking startte met Stichting Liz en een bijna afgeronde grondige verbouwing onderging. Er was altijd genoeg te bespreken in de ouderraad en ja, voor een groot gedeelte van mijn tijd had dat te maken met de gevolgen van corona. Het is erg leuk en informatief om met een aantal betrokken ouders direct met de directie te praten en te discussiëren over zinvolle onderwerpen. Ik raad het elke ouder aan, mede omdat de afstand tot de middelbare school veel groter is dan de afstand tot de basisschool.
Een hoogtepunt van de ouderraad dit jaar was de informatieavond “Digitaal bewustzijn” in november. De spreker, Laurens Veltman (www.digitalawareness.nl ), had een goed verhaal dat hij erg boeiend bracht. Ik ben me sindsdien regelmatig bewust dat mijn aapje het van me overneemt, dat het emotionele deel van mijn hersenen de overhand krijgt. De zaal was actief betrokken en de avond vloog voorbij. Gelukkig heb ik het boek nog.
Ik kom toch nog even terug op de mbo-zoektocht met onze dochter. En ik koppel dat aan het rationele deel van de hersenen. Iedereen gebruikt dit deel om orde te scheppen of te zien in de alom aanwezige chaos. Dat doen we onder andere door iedereen in een hokje te stoppen. We kwamen met onze dochter in Den Bosch terecht bij de locatie met de technische opleidingen, bijna alleen maar jongens. Onze dochter werd door iedereen bijna automatisch in het hokje manwijf gestopt. Op een andere dag waren we bij de opleiding apothekersassistente in Nijmegen, bijna alleen maar meisjes. De aanwezige jongen werd automatisch in het hokje mietje gestopt. Hokjes zijn handig, maar dat betekent niet dat ze de waarheid weergeven.
Mijn tip aan iedereen is: “Wees niet altijd een rationeel mens, vergeet je emotionele aapje niet”.
- Paul Dam
