Beeld: Cecilie Johnsen-unsplash
#PAARSEVRIJDAG
Alsof het de normaalste zaak van de wereld is
Gender- en seksuele diversiteit op het Kandinsky
door Jeannine Boset
Ik heb een paars truitje, en dat draag ik een keer per jaar: op Paarse Vrijdag. Paarse Vrijdag is een actiedag van de GSA (gender and sexuality alliance) op de tweede vrijdag van december. Door de school paars te kleuren op deze dag, vraagt de GSA aandacht voor alle kleuren van de LHBTI-regenboog, en daagt iedereen uit verder te kijken dan zijn of haar neus lang is. Toen ik zelf op de middelbare school zat, was er nog niet zoiets als Paarse Vrijdag, laat staan een GSA. Ik had stiekem een roze driehoek op mijn agenda geplakt, die ik af en toe open en bloot op het hoekje van mijn tafel durfde te leggen. Ik dacht dat ik de enige was op school, die ‘zo’ was.
Hoe fijn is het dus dat ik anno 2021 de regenboogvlaggen al zie wapperen op het plein als ik aan kom fietsen. De school is versierd door de GSA: een club leerlingen uit alle jaarlagen. Zij zijn zelf LHBTI-er of solidair daarmee. Er is reuring in de aula, paarse ballonnen, muziek, vrolijkheid, paarse sweaters en sjaals. TV Gelderland komt zelfs filmen en interviewt een paar leerlingen die vertellen hoe belangrijk bewustwording is. Met pizza en cola sluiten de GSA-ers deze feestelijke dag af. Ik schuif bij hen aan voor een kort interview.
Waarom zijn jullie hier?
‘Ik ben non-binair. Ik ben al anderhalf jaar uit de kast. De laatste jaren zie ik hoeveel meer kinderen uitkomen als gay. Het is goed om te zien hoe het groeit. Maar homofobie groeit ook.’ ‘Ik kan mijn seksualiteit nog geen naam geven, maar het is in elk geval niet straight. Thuis ben ik nog in de kast, maar op school voel ik me veilig.’ ‘Ik gebruik die/hen/hun voornaamwoorden en ik ben non-binair. Ik merk dat er veel veranderd is de laatste jaren. Er zijn veel meer mensen die weten wat non-binair is, of snappen hoe het is om homo te zijn.’ ‘Ik kwam eerst uit als supporter, later als bi, toen als panseksueel, en nu ben ik mijn gender nog aan het bekijken.’ ‘Ik zit hier al zeven jaar op school. En er is zeker verbetering, maar er gaan soms nog dingen fout.’
Waar loop je bijvoorbeeld tegenaan op school?
‘Vroeger was er weleens gedoe in de jongenskleedkamer. Alsof ik daar niet mocht zijn. Maar dat is minder geworden.’ ‘Vandaag nog, bij de bushalte, riep iemand: ‘hee homo!’’ ‘Er zijn op school soms grapjes dat we er niet zouden moeten zijn. Of grapjes over onze seksualiteit. Terwijl ze dat niet doen bij mensen die op het andere geslacht vallen.’ ‘Er is soms microagressie in de klas. Leerlingen die negatieve dingen zeggen over homo’s, of seksistisch zijn. Daar zouden docenten scherper op mogen zijn.’ ‘We discussiëren soms in de les over LHBTIQ-rights. Dat kan niet. Er hoeft geen discussie over te zijn dat wij ook mogen bestaan.’
‘We moeten hierover blijven praten. Met elkaar. Met docenten. Zoals we nu doen.’
Wat zouden we als school beter of anders kunnen doen?
’Praat niet over LHBTIQ als een apart ding. Praat erover alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Want dat is het. Het is een deel van onze identiteit. We zouden erover moeten kunnen praten in elke les, zelfs bij wiskunde.’ ‘Ja, gebruik het bijvoorbeeld in een opgave. Dat er bijvoorbeeld staat: ‘twee mannen gaan samen een huis kopen.’ ‘Of dat they/them ook in enkelvoud wordt aangeleerd bij Engels.’ ‘We zouden moeten normaliseren dat leraren leerlingen om hun voornaamwoorden vragen en niet denken: o, die heeft lang haar, dus dat zal wel een meisje zijn.’
Hebben jullie nog meer tips voor docenten?
‘Het zou beter zijn als alle leraren hierbij waren. Want zij moeten hierover leren.’ ‘Misschien moeten wij de docenten uitleggen hoe dat zit, met pronounces, of met geaardheid.’ ‘Ervaringsverhalen van docenten die ook zo zijn, dat zou zo waardevol zijn. Ik heb daar zelf veel aan gehad, als opgroeiende homo.’ ‘We moeten hierover blijven praten. Met elkaar. Met docenten. Zoals we nu doen.’
En zo gaan ze verder, met hun pizza’s, met hun uitwisselingen, hun persoonlijke verhalen. Ze buitelen over elkaar heen in enthousiasme en betrokkenheid. Ik denk aan mijn voorzichtige roze driehoek op mijn agenda, jaren geleden, en ik ben blij met deze openheid. Ook al is er dan nog heel veel te verbeteren en is inclusie geen uitgemaakte zaak: deze leerlingen staan out en proud voor wie ze zijn. Ik neem hun oproep serieus: we blijven praten. We blijven leren van elkaar. Omdat verschillend zijn de normaalste zaak van de wereld is.
Omroep Gelderland heeft een mooie reportage gemaakt over onze Paarse vrijdag en GSA: