#NIEUWS


Een jong talent op het Kandinsky College

Leerling Esmée van Perlo brengt dichtbundel uit

door Ilke van Alfen

De gemiddelde scholier slaat zich door de middelbare school heen: hoofd omlaag en doorbijten. Bij Esmée van Perlo (18 jaar) is dit hangende koppie echter gerezen, nu ze ‘wereldberoemd’ is onder iedereen die het Kandinsky College betreedt. Esmée heeft namelijk eind oktober een dichtbundel uitgebracht genaamd ‘Generatieproblemen, is dit nou volwassen?’, waarna alle lokalen enthousiast volgehangen zijn met posters van het boek. Het debuut van de bundel is écht een hele knappe prestatie waar Esmée trots op kan zijn! Maar wat was de reactie van familie en vrienden op de gedichten? En hoe verloopt het proces van gedicht tot bundel?

Waarom de titel ‘Generatieproblemen, is dit nou volwassen?’

Het gaat over mij, je zou de dichtbundel kunnen zien als de autobiografie van mijn leven. Ik heb het echter op zo’n manier geschreven dat ik hoopte dat mijn struggles een beetje herkenbaar zouden zijn voor mensen van mijn generatie. Ik hoop dus niet dat als mensen de gedichten lezen, ze het gevoel hebben dat ze alleen maar over Esmée aan het lezen zijn. Het zijn de problemen van mijn generatie. En de ondertitel, is dit nou volwassen... Ik heb altijd de vraag gehad: is dit het nou? Nu ben ik eindelijk achttien maar betekent dit dat ik nu volwassen ben?

Is het eng om een boek uit te geven?

Het is super persoonlijk en ook heel eng, vooral dat mijn hele familie het leest. Met mam en pap deel ik eigenlijk niks thuis, wat het extra spannend maakt dat ze alles gaan lezen. Gelukkig vonden ze het echt heel goed en mam moest zelfs huilen. Toen ik net mijn eerste exemplaar binnenkreeg, las mam een paar stukjes en zei: ‘Ik weet af en toen niet wat er in jou omgaat, maar misschien is dit de beste manier voor jou om het te uiten’. En dat is ook zo.

Hoe verliep het proces van de dichtbundel ‘in the making’?

Het was niet mijn doel om een boek uit te brengen. Schrijven is echt mijn uitlaatklep. Alle gedichten die in de bundel staan, zijn van de afgelopen vier jaar. Ergens vorig jaar kwam het idee pas om een boek te maken. Toen dacht ik: laat ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven onder elkaar zetten. Wat past bij elkaar? Wat vind ik nog steeds goed. Daarna heb ik het voor de lol opgestuurd naar een uitgever, en dat was meteen raak. Ik kreeg twee vaste contactpersonen en verschillende deadlines, die ik zelf of met behulp van hen kon halen. Aan het einde van de deadline op de tekst gaven de uitgevers een akkoord, waarna ik doorging met het volgende deel: de cover en de definitieve ondertitel. De foto op de achterkant heb ik trouwens zelf geshoot in mijn kamer. Ik heb een professionele camera neergezet, de timer aangedaan en een stuk of 200 foto’s geschoten. De autobiografie op de achterkant heb ik zelf geschreven, dat vond ik overigens het allerergst. Ik heb wel aan mensen om me heen gevraagd wat zij zouden zeggen, dus ik vind nu dat het wel meevalt hoe cringe het is. Ook heb ik veel hulp gekregen van docenten Nederlands hier op school, van Jojanneke Sengers in het bijzonder. Ik liet haar wel eens wat gedichtjes lezen dus ik dacht: als ik iemand wil hebben die mij super goed kent én eerlijk kan zijn over wat er op papier staat, dan is zij het.

Hoe was het te combineren met school?

Het uitbrengen van de bundel was best moeilijk te combineren met school. Vooral omdat de proefwerkweek eraan zat te komen, terwijl mijn release date ook om de hoek lag en ik nog een aantal dingen moest regelen, dus ja, ik had wel super veel stress. Volgens mij had ik een soort mental breakdown, maar gelukkig kon ik nog steeds presteren.

Wat wilde je bereiken met de dichtbundel?

Je kan je soms zo klein voelen in deze wereld, dat herken ik heel erg. Continu met allemaal vragen zitten, mee moeten doen met de maatschappij, én school, én werken. Ik snap dat dat er soms voor zorgt dat je nergens meer zin in hebt. En ik denk dat het belangrijk is dat als je erover leest en erover praat, je merkt dat het niet per se zo hoeft te zijn. Je staat er niet alleen voor.

Vond je dit een interessant artikel? Deel het via: