#NIEUWESTART
Een nieuw land, een nieuw leven, een nieuwe start
door Sadan Doumian
Zo’n 252.528 duizend mensen immigreren per jaar naar Nederland. Sommigen omdat er oorlog is in het thuisland, anderen vanwege werk of studie. Asal Yarahmadi is drie jaar geleden van Iran naar Nederland geïmmigreerd en zit nu in klas 4 vwo op het Kandinsky College. Ze kwam naar Nederland voor haar studie en een beter leven. Ik heb haar een aantal vragen gesteld over haar migratie naar Nederland.
Wat is voor jou een groot verschil tussen Iran en Nederland?
Vooral de cultuur is hier erg anders, zoals de mensen, normen en waarden. Het komt hier bijvoorbeeld vaak voor dat jongeren uit huis gaan als ze 18 zijn of afgestudeerd. Dit komt bijna nooit voor in Iran. Je hebt hier ook veel meer vrijheid dan in Iran. Vrouwen moeten zich daar bedekken en zijn verplicht om een hoofddoek te dragen. Alcohol is verboden en mannen en vrouwen zitten gescheiden van elkaar in de bus.
Was het moeilijk om je in Nederland aan te passen?
Ja, een beetje, maar het ging beter toen ik naar school ging. Dat kwam door het contact met Nederlandse mensen en het leren van de Nederlandse taal.
Je bent in twee jaar tijd van 3 mavo naar 4 vwo gegaan, hoe doe je dat?
Ik zat 1 ½ jaar op de ISK International School. Het onderwijs focuste zich vooral op taal, waardoor ik snel leerde. Daarom ging ik, na de overstap naar Kandinsky ook snel van 3 mavo naar 4 vwo. Het was niet makkelijk, maar het ging wel goed.
Waar struikelde je vooral over in Nederland?
De taal. Met taal kan je alles, met taal kan je vrienden maken, met taal kan je communiceren, met taal kan je alles doen.
Hoe beleef jij de situatie in Iran nu je hier bent?
Het is echt moeilijk. Want ik ben hier in Nederland, terwijl mijn landgenoten elke dag op straat staan te protesteren. Elke dag komen er veel mensen van mijn leeftijd om, tijdens de demonstraties, wat echt moeilijk is. Maar we hebben hoop, dus ik hoop dat het goed komt. Ik raak er elke dag emotioneel van, maar het gaat wel goedkomen, wij kunnen dit!
Voel je je nog steeds sterk verbonden met Iran en je vrienden en familie daar?
Ja, heel erg sterk. Het internet is niet altijd goed, maar ik probeer elke dag contact te hebben met mijn familie en vrienden daar. We steunen elkaar altijd, het maakt dan niet uit waar we wonen, ver weg of dichtbij.
Hoe voel jij je nu in Nederland?
Het gaat steeds beter, ik voel me veiliger hier. Maar ik voel me niet helemaal goed, want mijn volk is niet veilig en ik kan me niet helemaal veilig voelen wetende dat mijn volk dat niet is.