Een nieuw hoofdstuk

Het is een bijzondere tijd voor mijn zoon en mij. Mijn zoon heeft net zijn eindexamen afgerond. Er is nog geen uitslag maar de voortekenen zijn goed. Een mijlpaal waar hij trots op mag zijn, maar die ook gepaard gaat met een mix van emoties. Het voelt als het einde van een tijdperk. En met dat einde komt een nieuw begin.

Om dit bijzondere moment te vieren, besloten we naar Barcelona te gaan. De stad was het perfecte decor voor ons om even stil te staan bij alles wat hij heeft bereikt. Wandelend door de schilderachtige straatjes rondom La Rambla en genietend van het uitzicht vanaf Park Güell, bespraken we zijn toekomst. Het was een gelegenheid voor ons tweeën om even adem te halen en te reflecteren. Dit alles onder het genot van lekkere drankjes en heerlijke tapas!

Het eindexamen markeert niet alleen het einde van zijn middelbare schooltijd, maar ook het begin van een nieuwe fase. Onze zoon staat op de drempel van zelfstandigheid. Hij gaat binnenkort studeren en een nieuwe stad ontdekken, zijn eigen beslissingen nemen en zijn eigen weg vinden. Dit is zowel spannend als beangstigend voor mij als moeder. Ik moet hem nu meer dan ooit loslaten en vertrouwen op het pad dat hij kiest.

De overgang van vwo naar de universiteit is een grote stap. Het betekent dat hij zich verder gaat ontwikkelen en specialiseren in een vakgebied dat hem interesseert. Hij zal nieuwe vrienden maken, nieuwe ervaringen opdoen en zichzelf op manieren ontdekken die we nu nog niet kunnen voorspellen. Het is het begin van zijn volwassen leven.

Voor mij persoonlijk betekent dit ook het einde van mijn tijd in de ouderraad. Vanaf het moment dat mijn zoon op Kandinsky startte, heb ik mij ingezet voor de ouderraad, eerst als lid en vervolgens als voorzitter. Het waren fijne overleggen met een directie die transparant is en open staat voor de mening van ouders. Het is een afscheid van een rol die ik met plezier heb vervuld, maar ook een erkenning dat mijn taak hier volbracht is.

Hoewel het afscheid nemen moeilijk is, weet ik dat dit alles deel uitmaakt van het natuurlijke proces van opgroeien en loslaten. Ik kijk uit naar wat de toekomst brengt, zowel voor mijn zoon als voor mijzelf. Het is een tijd van verandering, maar ook van nieuwe mogelijkheden en kansen.

En zo sluiten we een hoofdstuk af en begint een nieuw avontuur. Met vertrouwen, trots en een beetje weemoed zetten we de volgende stap.