#OPENMINDED
Laatste Lesdag
Door David Rous
Op de laatste lesdag van de examenkandidaten - nu alweer een eeuwigheid en wekenlang zwoegen in de gymzaal geleden - vroeg het Kandinsky Nieuws aan een aantal afzwaaiers hoe het is om de laatste les te hebben genoten en of ze nog wijze raad hebben voor hun medeleerlingen die nog een lange weg te gaan hebben.
Het eerst spraken we Sandra en Hasti.
Hoe voelt het om examen te gaan doen?
Spannend. Ik heb hier al mavo gehaald, maar dit is toch een havo-examen. Tegelijk ben ik er wel klaar voor om af te studeren.
Waar merk je het aan dat je toe bent aan afstuderen?
Ik merk dat ik minder motivatie hier heb voor school en dat ik meer kijk naar het HBO. En wat erna kan gebeuren. Ik kijk er echt naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten, van andere scholen, met nieuwe ervaringen buiten het kader van het Kandinsky. Een nieuwe school- niet elke dag dezelfde route lopen die je al zeven jaar aflegt!
Wat gaan jullie missen?
Ik ga missen met Sandra op school te zitten!
Same. Wat ik ga missen is bijvoorbeeld met school naar Rotterdam gaan zoals vorige week. Gratis met je vrienden een dagje op stap. Naar plekken waar je normaal in je eentje niet komt. Met school op stap is een traktatie. Zelf zou ik nooit naar de haven van Rotterdam gaan maar als je er eenmaal bent met je vrienden is het heel speciaal.
Wat ga je niet missen?
Het gebouw. En het feit dat ik nog lang werd gezien door de afdelingsleider zoals ik op de mavo was terwijl ik echt megaveranderd ben in de loop van de tijd. Inmiddels hebben ze het wel door. Martine had het door. Waar ze vroeger streng was met het geven van flexuren gaf ze die dit jaar genereus omdat ik het zo goed deed op school.
Waar ben je zo aan het einde van je loopbaan op school achter gekomen?
Dat als je ervaren bent en wat ouder dat je doorkrijgt dat je niet zoveel stress hoeft te hebben voor school. Je weet hoe het loopt en dat als je je werk doet het goed komt. Als er een probleem is, kun je naar je mentor of naar de decaan. Er zijn altijd mensen die willen helpen.
En nog even over het missen van school. Vrienden die al weg zijn van school zeggen vaak dat ze het missen. Ik kan me dat gevoel nu moeilijk voorstellen, maar ik denk dat ik toch ook wel nostalgie zal hebben. Dit is toch zeven jaar onze routine geweest. Ik denk dat we letterlijk een “trauma-bond” hebben met deze school (gegrinnik). De eerste maanden volgend jaar zullen vast moeilijk zijn.
Hebben jullie advies voor de brugklassers van volgend jaar?
Ik zou niet te veel stressen. Aan het eind van de dag kun je om hulp vragen als je hulp nodig hebt. Als je bijvoorbeeld een bespreekgeval bent voor de overgang je met je mentor een brief kunt schrijven aan de vergadering en docenten voor je kunnen instaan zodat je toch een kans krijgt om jezelf te bewijzen.
Eens. Trek op tijd aan de bel bij je mentor als het moeilijk gaat. Houd het niet voor jezelf. Iedereen heeft wel eens een duwtje in de rug nodig.
“Ik kijk er echt naar uit om nieuwe mensen te ontmoeten, van andere scholen, met nieuwe ervaringen buiten het kader van het Kandinsky.”
Toen spraken we Kaj, Bart en Esmee.
Hoe voelt het om de laatste les gehad te hebben?
Het is gek. Je bent op zoek naar nostalgie maar dat komt later pas natuurlijk. Je merkt dat je op zoek bent naar eindrituelen- “Dit is de laatste keer dat we op snackjacht gaan bij de Jumbo”. Of “Dit is de laatste uitleg van X of goede speech van docent Y”. Maar het besef zelf is er nog niet.
Wat gaan jullie missen?
Sommige docenten. Medeleerlingen. De gezelligheid. Ik zie iemand lopen en daar ga ik even mee kletsen. Zo zijn er best veel mensen die je op school ziet maar niet daarbuiten. De kans is groot dat je elkaar straks niet meer ontmoet terwijl je nu deel uitmaakt van elkaars dagelijks leven.
Hebben jullie tips voor de jongere generatie?
Wees niet bang! Spreek elkaar aan. Zoek contact. Wees niet bang voor de eerste indruk want je zit morgen toch weer op dezelfde school. Zo groeien er mooie vriendschappen met mensen waarvan je het nooit had zien aankomen.
Ook is het goed om als je de kans hebt elkaar buiten school te zien. Als je bijvoorbeeld een schoolproject hebt buiten school en je hebt daarna tijd om wat te gaan drinken moet je dat echt doen. Onderneem dingen, ook met mensen die je niet goed kent. Zo heb ik echt een paar mooie relaties opgebouwd die des te steviger zijn omdat ze onafhankelijk zijn geworden van de schoolcontext.
Vaarwel Kandinsky
Vaarwel Wc’s waarvan er altijd één blokkeert, Één niet opent en één is ondergescheten Vaarwel fietsenstalling waarin ik uren heb gespendeerd, Wachtend om door de poort te komen Vaarwel verkoopautomaat En al mijn aankopen die erin zijn blijven steken Vaarwel alle twee euro’s die ik daaraan heb verspild Vaarwel bovenbouwplein zonder stopcontacten Vaarwel te duur kantinebroodje, Belegd met één slap komkommerplakje Vaarwel onzinvakken, Magisterstoringen en lekkende afvalbakjes Vaarwel tussenuren, kaartspelletjes en “Jumbootje pakken” Vaarwel geweldige leraren die mij laten lachen, dutten En me af en toe met mijn telefoon betrappen Vaarwel smeuïge gesprekken die ik met en over jullie heb gevoerd Vaarwel klasgenoten en alle uren waarin we samen gestreden hebben Vaarwel zuur zweet dat bij een verkeerd afgestelde verwarming Door ons werd geproduceerd Vaarwel plek waar ik groeide van een klein meisje dat te veel praatte Tot een even kort en spraakzaam meisje met een vwo-diploma Vaarwel school waar ik zo veel heb geleerd Vaarwel allemaal, Wellicht dat ik jullie op een dag te missen kom
Esmée Zuiker
Hoe voelt het om dit pand straks te verlaten?
Toch wel bevrijdend. Ik werk met studenten op mijn werk. Die kunnen hun leven veel meer zelf indelen, ligt het allemaal meer open. Ik moet me opeens om acht uur melden als ik een minuut te laat ben. Hoe moet je omgaan met die vrijheid als het nu zo super gestructureerd is?
Ik heb hier zeven jaar rondgelopen dus ik voel me ook geen middelbare scholier meer. Mijn vrienden studeren allemaal. Het is fijn dat je op gegeven moment tussen de regels en sociale normen leert kijken naar waar ruimte is voor eigen initiatief. Verder moet je er gewoon positief instaan. Als je met het idee naar school gaat dat het een strafkamp is, wordt het nooit wat. Je hebt elke dag een paar uurtjes les en tussendoor kun je gezellig met allerlei mensen praten en werken. Haal alles uit je middelbareschooltijd wat erin zit. Neem risico, maak contact, doe mee aan schoolactiviteiten en maak het gezellig voor jezelf en de mensen om je heen- pluk de dag. Elke dag!
Vond je dit een interessant artikel? Deel het met je vrienden!