Beeld: Annelies Verhelst
#EMPATISCHAVONTUUR
De verbindende kracht van verhalen
t-vwo-4-leerlingen bezoeken Storytelling Festival Nijmegen
Door David Rous
Op paarse vrijdag togen docenten Koerst Stremler, Jelle van der Horst, Pieter Engels en ikzelf samen met twee volle tweetalige vwo-4-klassen naar de Lindenberg waar sinds de vorige avond het Storytelling Festival bruiste. Het thema van deze editie was Liefde.
De verbindende kracht van verhalen vertellen
Storytelling is een indrukwekkende vorm van samenzijn waarbij een performer een authentiek verhaal uit hun ervaring deelt met het publiek. Het is heel direct, sociaal en intiem omdat de hele zaal weet dat ze een kijkje in iemands leven cadeau krijgen en dit geschenk met respect willen ontvangen. Het is belichaamde geschiedenis, orale traditie en het delen van persoonlijke ervaringen- zoals we elke dag thuis doen aan de keukentafel- ineen.
Zo sprak op de openingsavond een verhalenverteller over het bezoek dat hij samen met zijn vader bracht aan de oude begraafplaats van zijn voorouders in Amerika die elkaar tijdens de slavernij kwijtraakten en weer hervonden. Het was een episch liefdesverhaal dat de wreedheid van het plantagesysteem betreurde en de kracht van twee geliefden bezong die deze omstandigheden wisten te trotseren. En omdat het verteld wordt door een achterkleinzoon is het verband naar onze tijd, in de Steigerzaal waar we samen naar het verhaal luisteren duidelijk. Het schept een gemeenschappelijke ervaring voor de hele zaal die met uitroepen van afschuw, zuchten van verlichting en lachen om de kwinkslagen meedoet en elkaar en de verteller laat weten dat ze het een belangrijk verhaal vinden.
Beeld: Annelies Verhelst
Beeld: Annelies Verhelst
Sunny
Terug naar Paarse Vrijdag, de Karolingenzaal, de Lindenberg Nijmegen, tot de nok toe gevuld met onze t-vwo-4-leerlingen. Het festival (in de persoon van Beau Kremers- een oud leerling!) had speciaal voor ons een middagvoorstelling georganiseerd van Sunni Lamin Barrow, een Gambiaanse jonge queer man die uit angst op grond van zijn homoseksualiteit gearresteerd te worden- relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht zijn strafbeer in Gambia- naar Nederland vluchtte. Te midden van een mooi decor vertelde hij over zijn jeugd. Hoe zijn bereisde vader hem stimuleerde iets van de wereld te gaan zien en iets van zichzelf te maken. Het grote belang van het vertrouwen en de liefde van zijn ouders en vrienden als tegengif voor het getreiter van schoolgenoten om wie hij was. Hoe angstig het voor hem met zijn feminiene manier van doen was in een land als Gambia te leven. In een asielzoekerscentrum te zitten met mannen uit een cultuur met de reputatie onverdraagzaam te zijn ten opzichte van homoseksualiteit. Hoe ingewikkeld het is om te bewijzen aan de IND dat je homoseksueel bent.
De voorstelling was wat lang en de stukken Spoken Word soms moeilijk te volgen door Sunnis wat vlakke intonatie en zachte stem. De theatrale elementen stonden het verhaal naar mijn bescheiden mening in de weg. Maar de kracht van het vertellen bleef overeind en de concentratie van de leerlingen was respectvol, de vragen na afloop oprecht geïnteresseerd. Al met al was het een mooi, empathisch avontuur waarbij we uit de eerste hand de complexe ervaring van een mede wereldburger hebben gedeeld. Dank je wel, Sunni!