#SAMENSMELTING
‘‘Je moet gewoon aan elkaar denken’’
Samensmelten met de Monnikskap
Door Elin Meijnen
Van links naar rechts: Noah, Myrthe, Sarah
Het Kandinsky College is een grote, levendige school met veel verschillende leerlingen. Van mavo tot gymnasium, van Engelstalig tot plat Nijmeegs, van lui tot leergierig, van sportief tot creatief en zo kan ik nog wel even doorgaan met mijn tegenstellingen. Je zou dus kunnen stellen dat er ruimte genoeg is voor de zeventig leerlingen van de Monnikskap die zich per augustus 2024 bij ons aansluiten. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Maar hoe pak je zo’n proces aan? Hoe smelt je samen, hoe ga je bij elkaar horen?
Expeditie Robinson
Het lijkt me vreselijk spannend om ineens onderdeel te zijn van een nieuwe school. Bijna net zo spannend als voor het eerst naar de middelbare gaan. En misschien nog wel meer als je een beperking hebt en gebracht wordt door een speciale taxi. Daarom hebben we een groep opgericht die de Samensmelting heet. Je weet wel, van Expeditie Robinson. Zij houden een samensmeltingsdiner, wij een pizzasessie. (En wij hoeven er geen enge proefjes of opdrachten voor te doen 😉.) Met ongeveer zestien leerlingen van beide scholen gaan we pizza-etend brainstormen over volgend jaar. Die bijeenkomst is pas over twee weken dus dat verslag volgt later, maar voor het Kandinsky Nieuws wil ik vast horen van Myrthe, Sarah en Noah (T1B) waarom zij zich hebben aangemeld voor de Samensmeltingsgroep.
Samensmeltingsgroep
Myrthe (12) vertelt dat ze dyslexie heeft en dat ze daardoor altijd een gevoel had dat ze anders was. Ze heeft zich daardoor soms verdrietig gevoeld op de basisschool. Ze vindt het superbelangrijk om ervoor te zorgen dat anderen zich niet zo hoeven te voelen. ‘Ik houd van mensen helpen. Ik heb altijd creatieve ideeën en ik vind het leuk om mee te denken.’
Noah (13) leek het ‘interessant.’ Hij vertelt dat hij veel mensen kent die een beperking hebben. Zijn opa is blind aan een oog en hij heeft vrienden die in een rolstoel zitten. ‘Op de basisschool zat ik in het kinderparlement. Daar mocht je eigenlijk maar één keer bij, maar ik heb er twee keer bij gezeten.’ Hij grijnst en kijkt een beetje trots. ‘Ik was gewoon heel goed in dingen verzinnen.’
Sarah (13) is heel blij dat ze werd uitgekozen voor deze groep. Ze weet hoe het is om te leven met een beperking omdat haar oudere broer autisme heeft. Als ze erover vertelt staan haar ogen ernstig, het is duidelijk een groot ding in haar leven. ‘Hij kan maar een dag per week naar school en hij heeft soms epileptische aanvallen. Dat is best heftig.’
“Ik denk dat je eerlijk moet zijn over je beperking en dat het goed is om juist de voordelen te benadrukken.”
Focus op voordelen
Ik vraag of ze al ideeën hebben voor de Samensmelting. Myrthe gaat van start: ‘Ik denk dat je eerlijk moet zijn over je beperking en dat het goed is om juist de voordelen te benadrukken. Ik ben zelf best blij met mijn dyslexie.’ Ze schiet in de lach. ‘Nou ja, een beetje.’
Noah: ‘Je moet gewoon aan elkaar denken. Wat zouden problemen kunnen zijn voor anderen. En verder misschien dingen over het schoolplein inrichten.’ We praten nog een tijdje door, maken wat foto’s en nemen afscheid. ‘Ik ben nu al trots op jullie!’ zeg ik vol enthousiasme.
In de deuropening draaien ze zich om. ‘Nog één vraagje: mogen we zelf de pizza kiezen?’