Rust op zijn tijd tot een oordeel verrijst

Polarisatie in ons hoofd werkt denk ik als een pauze tijdens de spectaculaire spagaatoefeningen waarin onze hersenen voortdurend verwikkeld zijn. Het vormt een korte onderbreking van de dissonante stemmen in ons hoofd door er een te kiezen en de ander op ‘mute’ te zetten. Even niet tegelijkertijd in het getto van Warschau en Gaza zijn. Even niet opgerekt worden door de misdadige inval van Oekraïne en snappen dat Rusland geen kernwapens van de NAVO aan haar grenzen wil. Afhankelijk zijn van economische groei en weten dat die groei deels te danken is aan de exploitatie van het Mondiale Zuiden. Verlangen naar een biefstuk terwijl je beseft hoeveel dierenleed en methaan het oplevert. Tijdelijk een enkele pool kiezen is je uit die mentale acrobatiek terugtrekken en als een reiger op één poot aan de Waal genieten van eenzijdige vrede. Voorgeleefde tip van de rigide reiger: maak geen contact met anderen en vermijd sociale media.

Om overdag te midden van alle spanningen eerlijk te kunnen functioneren is rust cruciaal. Genoeg slaap is zo belangrijk. Slaap: de waarachtige onderbreking. Shakespeares Macbeth die van slapeloosheid dol zal draaien, omschrijft slaap als volgt: “Slaap, die de gerafelde mouwen van de zorg herstelt, de dood van elke dag is, warm bad na pijnlijke arbeid, balsem op de gekwetste ziel, tweede gang van de grote natuur, chef voorraad op het feest van het leven.” Verkwikt strekt onze geest zich uit om opnieuw te proberen alle perspectieven logisch met elkaar te verbinden.

Eerlijk gezegd vind ik het natuurlijk en hoopvol dat er momenteel zoveel spanning is binnen ons en tussen ons. Het is de stoom van de vooruitgang. Met ons vergrote bewustzijn van elkaar, de dieren en de landschappen van over de hele wereld zijn er meer belangen dan ooit te verwerken in de steeds langer wordende wiskundige vergelijking die voortschrijdende rechtvaardigheid voor allen moet opleveren. Zolang onze gedachten als wakkere brandweermensen langs hele meridianen roetsjen werken we aan een gezamenlijke slotsom. In dat proces staan gepolariseerde pauzes op de reigerplaats of een paar uur heerlijke slaap gelijk aan het verzamelen van moed. Moed om het voorbeeld te volgen van mensen zoals Liesbeth Zegveld of Marjan Minnesma van Urgenda die zich te midden van alle polarisatie een oordeel vormen, een besluit nemen, ervoor gaan staan en door de rechter in het gelijk worden gesteld. Daarna slaap je pas echt als een roos en droom je misschien van majestueus opvliegende reigers boven een Waal die de goede kant op stroomt, een citaat van Martin Luther King ruisend: “The arc of the moral universe is long, but it bends towards justice.”