#NIEUWS
Samen naar school
Een bezoek aan Stichting Liz
Door Ans Kieskamp
Sinds begin dit schooljaar is in de voormalige conciërgewoning op het terrein van onze school Stichting Liz gehuisvest. Deze stichting maakt deel uit van het landelijk netwerk Samen naar school van het Gehandicapte Kind. ‘Door kinderen met een beperking in contact te brengen met leeftijdgenootjes zonder beperking, ontwikkelen zij zich beter. De kinderen zonder beperking leren op hun beurt dat er ook kinderen zijn die ‘anders’ zijn’, aldus Esther de Bruijn, oprichtster van Stichting Liz. Een belangrijke stap naar een inclusieve samenleving, waar onze school graag een bijdrage aan levert. Het Kandinsky College is de eerste middelbare school waar Stichting Liz een locatie heeft geopend. Hoog tijd voor een bezoekje!
De leerlingen
In het huis zijn inmiddels vier leerlingen: Emma, Bente, Rick en Ayden. In de (nabije) toekomst zullen er nog twee leerlingen bijkomen. Emma is 11 jaar en heeft een meervoudige beperking, ze kan niet lopen en niet praten. Bente is 13 jaar en heeft autisme. Rick is 12 jaar en zowel lichamelijk als verstandelijk beperkt, hij zit in een rolstoel en kan niet praten. Ayden is 16 jaar en heeft het syndroom van Down.
Op bezoek
Op een regenachtige donderdagmiddag breng ik samen met twee leerlingen uit vwo 5, Grace Leavitt en Amber Lucassen, een bezoek aan Stichting Liz. We hebben afgesproken met de begeleiders Ingrid, Sharon en Wendy om te komen lunchen. We kijken ernaar uit kennis te maken met Rick en Ayden, die op donderdag aanwezig zijn. Omdat Ayden er nog niet is, krijgen we eerst een rondleiding in het huis. Vooral de snoezelkamer maakt indruk: een lichte ruimte met allerlei spelattributen en een waterbank met kussens waarop de leerlingen tot rust kunnen komen. In de woonkamer staat een grote tafel met stoelen waar we plaatsnemen. In de tuin staat een grote boksbal op standaard.
Rick
Rick zit in zijn rolstoel aan tafel. Hij heeft al gegeten. Als Rick ons ziet, kijkt hij lachend naar ons en schuift van enthousiasme heen en weer in zijn rolstoel. Ook al kan hij niet praten, het geeft ons het gevoel dat hij het leuk vindt dat wij er zijn. Wendy laat ons zijn spraakcomputer zien waarop Rick met anderen leert communiceren. Hij kan verschillende toetsen indrukken om iets te ‘zeggen’ of te laten weten wat hij wil. Omdat hij net gegeten heeft, spuit de begeleidster een beetje knetterzeep in zijn handen. Rick heeft er duidelijk plezier in. Wij krijgen ook een beetje, om te ervaren hoe het voelt.
Ayden
Om half twee komt Ayden binnen, een beetje later dan verwacht. Het is duidelijk dat hij niet goed in zijn vel zit. Hij loopt ons mopperend voorbij, naar de tuin, waar hij zich uitleeft op de boksbal. Sharon vertelt ons dat Ayden graag bokst. Vorige week heeft hij het hier met een paar leerlingen op het schoolplein over gehad, hij voelde zich echt een bink te midden van al die jongens. Vanmiddag komt het echter niet goed. Ayden komt aan tafel zitten, maar laat duidelijk merken geen zin te hebben in ons bezoek. Daarom nemen we afscheid. Ik spreek af een week later terug te komen.
Spannend
Grace en Amber gaven aan het bezoek spannend te hebben gevonden. Amber: ‘Ayden had een slechte dag, wat maakte dat ik me ongemakkelijk voelde. Ik wil nog wel graag een keer terug om te kijken hoe het dan is. De begeleiders waren super aardig!’
Grace: ‘Ineens zit je tussen kinderen die zo anders zijn dan jij en je medeleerlingen. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen of vragen. Maar de sfeer is fijn, dus ik ga zeker nog terug. Ik wil leren hoe ik met deze kinderen om kan gaan.’
Een week later
Als ik een week later terugkom, zit Ayden aan tafel te lunchen. Rick werkt op dat moment met Wendy aan een leertaak. Dit keer heb ik mijn collega Laura Rood meegenomen. Ayden begroet ons joviaal. Als ik hem vraag of hij graag bokst, gaan meteen beide armen omhoog om zijn spierballen te laten zien. Ja, hij bokst graag en wil heel sterk worden. Daarom eet hij ook veel boterhammen. Hij maakt het ene grapje na het andere en heeft plezier als we om hem lachen. De sfeer aan tafel, met Rick en begeleiders, is gemoedelijk. Als ik na een half uur zeg dat we gaan en vraag of we nog een keer terug mogen komen, steekt Ayden zijn arm uit, balt zijn vuist en roept hard: “Boks!” Met een blij gevoel verlaten Laura en ik het huis.
Leerlingen die ook graag een bezoek willen brengen aan Stichting Liz, kunnen zich melden bij de heer Willem Kunst (w.kunst@kandinskycollege.nl)
Mamadou Cisse, leerling M3B, heeft aangeboden in het huis te komen helpen. Hij wil later de zorg in en vindt dit een mooie kans om ervaring op te doen. Wat goed!