#INBEELD
The last dance
Het laatste schooljaar van docenten Anne-Marie Scholten en Henk van der Kaaij
Door Jos Olsthoorn
Het schooljaar 2020-2021 is het laatste waarin Anne-Marie Scholten (LO) en Henk van der Kaaij (economie) werkzaam zijn op het Kandinsky College. The last dance, het laatste jaar als docent op onze middelbare school. We kijken met ze terug en blikken vooruit.
Anne-Marie Scholten is op het Kandinsky College medeverantwoordelijk voor het goed ontvangen en begeleiden van de nieuwe collega’s. Maar de vakgroep LO omschrijft haar als “Een bonk aan ervaring binnen de LO-sectie, al geldt dit niet voor haar ICT- vaardigheden. Zo heeft wel eens een foto van een afstandsbediening verzonden aan haar collega’s, met de vraag hoe ze Netflix moest afsluiten.” Maar verder is Anne-Marie: behulpzaamheid, een luisterend oor en staat ze bekend om de gezelligheid die ze meebrengt. Haar roots liggen in het Waterkwartier bij de school Roza de Lima IHNO. Via de ZMOK in Berg en Dal kwam ze terecht op Ter Hautert in Nijmegen op de Dobbelmanweg. Daarna werkte ze op het vroegere Kandinsky College Hatertseweg en sinds de fusie hier op het Kandinsky College Nijmegen. In de zomer 2021, op een leeftijd van 66 jaar en 4 maanden, mag Anne-Marie met pensioen.
Henk van der Kaaij is de decaan van de mavo, al jarenlang mentor van mavo 4, economiedocent maar ook medeverantwoordelijk voor veel leerlingenactiviteiten en alle personeelsactiviteiten op het Kandinsky College. Zijn roots liggen in Den Haag en zijn onderwijsroots in Ede op de Pravo, een soort gemengde leerwegschool, wat via een fusie overging naar het Pallas; een middelbare school. (Terwijl wij in gesprek zaten, werd Henk gebeld door een mentorleerling. “Leerlingen zijn onze core business, dus dit gaat voor”). Sinds 1998 werkt Henk eerst op de Hatertseweg en later op de Malderburchtstraat op het Kandinsky College, als economiedocent. Want, zo zegt Henk: “Ik kan niets anders geven”.
“Vroeger kwamen er naar mijn idee meer vechtpartijtjes voor op school. Nu is dat eerder een uitzondering. De relatie met de leerlingen is zoveel leuker”
Anne-Marie
illustratie: Feliks Klein Lenderink
Wat blijft jullie bij van al die jaren werken in het onderwijs?
Henk: “Ik denk dat ik er zonder al die leerlingen om mij heen niet zo fit en gezond uit gezien zou hebben. Daar ben ik ze wel dankbaar voor. Wat me ook bij blijft, is dat de overheid een onbetrouwbare werkgever is. Gedurende mijn carrière heb ik regelmatig naast regelingen gegrepen, die net veranderden op het moment dat ik ervoor in aanmerking kwam.
Anne-Marie: “Dan moet ik toch wel zeggen dat ik altijd een kippenvelmomentje krijg als ik leerlingen het vertrouwen in hun eigen lichaam kan geven. Als ze tot dingen in staat zijn waarvan ze gedacht hadden dat ze het nooit zouden kunnen. En ik kijk met veel plezier terug op mijn periode op de Hatertseweg; dat was in die periode echt een grote familie. Enkele collega’s, waaronder Henk, werken nu nog hier. Deze groep ziet elkaar nog regelmatig. Ook de tijd met de schoolband is voor mij memorabel geweest.”
Het onderwijs zal in jullie werkzame periode onderhevig zijn geweest aan veranderingen. Welke blijft je nu echt bij?
Beiden: Positive Behavior Support!
Anne-Marie: Wij waren vroeger heel direct en kort op de leerlingen. Dat is veranderd. In het begin had ik mijn bedenkingen, maar als je ziet wat dit met de sfeer gedaan heeft….
Henk: PBS heeft van mij een ander soort leraar gemaakt. De positieve benadering werkt, leerlingen worden meer gezien. Ik ben altijd hard, duidelijk en streng. Dat is niet meteen verkeerd, maar door PBS is het anders geworden. Het gaat erom dat leerlingen op een positievere manier benaderd worden en het negatieve niet of minder benoemen. Een voorbeeld is het ontvangen van leerlingen bij de deur zodat ze gezien worden. Ik vroeg mezelf destijds ook af of het wel zou werken. Maar inmiddels zit het helemaal ingebouwd.
Anne-Marie: Vroeger kwamen er naar mijn idee meer vechtpartijtjes voor op school. Nu is dat eerder een uitzondering. De relatie met de leerlingen is zoveel leuker. Zowel docenten als leerlingen hebben aan deze verandering echt iets gehad.
illustratie: Feliks Klein Lenderink
“PBS heeft van mij een ander soort leraar gemaakt. De positieve benadering werkt, leerlingen worden meer gezien.”
Henk
Wat ga je niet missen?
Anne-Marie: (lachend) De Tupperware-cultuur op school: al die collega’s met hun boterhammetjes in bakjes. Nee, even serieus. De bel ga ik niet missen, het signaal dat vertelt dat ik mag eten. Je dag zit zo gestructureerd in elkaar, bepaald door een bel.
Henk: De weg van huis naar school ga ik niet missen, die heb ik in 22 jaar Kandinsky te vaak gereden. Het wordt tijd voor andere routes en andere vergezichten.
Anne-Marie: Wat ik ook niet ga missen, zijn de constante veranderingen binnen de school en de vergaderingen daarover. Het brainstormen, de mogelijkheden onderzoeken. Vaak komen oude ideeën weer terug, alsof het iets nieuws zou zijn.
Wat ga je wel missen?
Henk: Die regelmaat die Anne-Marie beschrijft zal ik juist zo missen. En daarbij ook het contact met leerlingen en collega’s. Ik ben bang dat ik straks te lang in bed blijf liggen. Nu ben ik op woensdag vrij en dan ga je dinsdag toch wat later naar bed. Is dat straks altijd zo?
Anne-Marie: Dan moet ik toch zeggen mijn gymlessen. Wat die geef ik met plezier. Dat is straks echt wennen. En ik zal mijn leerlingen en de collega’s gaan missen.
Hoe zullen je collega’s op jullie terugkijken?
Henk: Ik ben medeverantwoordelijk voor de personeelsactiviteiten en onder andere leerlingenfeesten. Dit deden Anne-Marie en ik overigens vroeger samen en de afgelopen jaren doe ik dat samen met Menno Lecocq. Deze activiteiten hebben bijgedragen aan de sfeer: het maakt nu niet meer uit of je onderwijsondersteunend of onderwijzend personeel bent, en op welk niveau je lesgeeft. We vieren feestjes samen. Anne-Marie: We hebben de basis gelegd voor een andere sfeer op de personeelsdagen. Wat wij organiseerden was toen ongekend. Personeelsdagen werden belegd door ons zonder partners, dat werd ons niet in dank afgenomen. De jaarlijkse voorstelavond door nieuwe collega’s is een traditie. We waren erg innovatief en organiseerden steeds weer iets nieuws.
Henk: En natuurlijk het Leukermeerkamp voor mavo 4. Dat was mijn dingetje. Elk jaar was dat een geweldige ervaring aan het begin van mavo 4. In mijn laatste jaar kunnen we dit soort dingen niet meer organiseren vanwege corona. Dat is toch wel heel jammer.
Anne Marie: Ik ben van de oude stempel, ik denk soms het geweten te kunnen zijn van de sectie. Soms vinden ze mij een ouwe zeur, en dat ben ik misschien ook af en toe. Maar ik voel ook de waardering. Ik zal ze missen.
En dan is het 1 augustus 2021. Hoe ziet jullie toekomst eruit?
Anne-Marie: Ik ga vrijwilligerswerk doen, misschien ook wel hier op school. Of dat kan en mag, moet ik nog uitzoeken. Maar vrijwilligerswerk doe ik zeker. Vaker op stap, niet meer die vakanties in de hoogseizoenen. En weer lekker gaan tennissen. Dat heb ik jaren niet gedaan.
Henk: Ik ga mijn houtbewerking weer oppakken en meer sporten. Als econoom kan ik dolgelukkig zeggen dat ik na 40 jaar eindelijk op vakantie kan in de minder dure periodes. Dat gaat een hoop geld schelen. Er staat nogal wat op het programma. Skiën, Cuba, Japan, Jordanië, lekker op vakantie buiten het hoogseizoen. Heerlijk, wat een vooruitzicht!
