#KANDINSKYLIEFDE


TORTELDUIFJES VAN HET KANDINSKY COLLEGE

Oud-leerlingen Tijl en Elske maakten hun trouwfoto’s in het scheikundelokaal

Door Grace Leavitt

Op 11 juni 2021 zijn twee oud-leerlingen van het Kandinsky College, Tijl en Elske, getrouwd. Hun trouwfoto’s werden gemaakt op onze school. Dat was uiteraard aanleiding tot een interview. De twee highschool sweethearts vertellen in geuren en kleuren over hun liefdesgeschiedenis en Kandinsky-ervaringen.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?

Tijl: ‘We zijn in verschillende tweetalige brugklassen begonnen. Vanaf de profielkeuze in het vierde jaar zijn we bij elkaar in de klas gekomen. We leerden elkaar kennen aan het begin van het schooljaar, in de bus op uitwisseling naar Ierland, nadat Elske kauwgom uitdeelde. Vanaf dat moment gingen we steeds vaker met elkaar om. Ook onze vriendengroepen versmolten, doordat die in dezelfde klas zaten. We hadden bijna dezelfde vakken en zaten dus vaak bij elkaar. We werden eerst hechte vrienden. Al snel kreeg ik een oogje op Elske, maar het heeft tot het einde van het vierde schooljaar geduurd voordat we ‘verkering’ kregen. Ik denk dat iedereen in onze vriendengroep dit al lang zag aankomen. In 2010 hebben we eindexamen gedaan. Hierna zijn we samen naar Maastricht verhuisd, voor onze studies. Daar werd ik (Tijl, red.) namelijk ingeloot voor geneeskunde. Elske is daar psychologie gaan studeren.’

Vertel eens over jullie Kandinsky-ervaringen. Wie waren jullie favoriete docenten?

Tijl: ‘Elke keer als meneer Rous zijn gitaar erbij haalde om even een liedje te spelen, brak dat de monotonie van de dag. Tevens was hij een van de weinigen die mijn gedichten en andere schrijfsels kon waarderen. Alhoewel, toen ik er recent eentje teruglas, was de werkelijke kwaliteit ervan toch minder dan ik me herinnerde.’

Elske: ‘We hebben allebei zowel Mesman als Koeneman als leraar gehad, dat hebben we beiden als heel leuk ervaren. Hele vrolijke, enthousiaste en betrokken docenten. Soms een tikkeltje cynisch, maar ook dat kon de stemming na een lange dag toch verbeteren. Daarbij was scheikunde voor ons beiden het beste vak, zeker nadat er op school spiekbriefjes op de rekenmachines circuleerden. Tevens vonden we Martine geweldig, altijd bereid om even een praatje of een grapje te maken, vol enthousiasme. Ze behandelde je als een mens en niet als een onstuimig kind. Tenzij je de boel te bont maakte, dan zag je ineens ook de temperamentvolle Martine!’

Wat waren jullie minst favoriete vakken?

Tijl: ‘Duits. In vijf jaar tijd heb ik hiervoor misschien twee voldoendes gehaald. De docent maakte hierbij ook niet uit, het was gewoon niet mijn sterke kant.’

Elske: ‘Levensbeschouwing vond ik gezwets. Toen we dat ook nog als laatste uur op de dag kregen, na een tussenuur, kon ik me hier al helemáál niet meer voor interesseren. Ook natuurkunde vond ik lastig, want het was erg wisselvallig of ik het onderwerp begreep- en dus goede cijfers haalde.’

Beiden: ‘Wiskunde was ook een struikelblok, maar dat vonden we allebei wel leuk. Met aandacht van mevrouw Buskes en een gezamenlijke eindexamentraining hebben we dit gelukkig goed kunnen afsluiten.’

Welke plekken hebben jullie gekozen voor de trouwfoto’s? Hadden jullie hier bepaalde herinneringen aan?

Tijl: ‘Toen we ons verloofden, ontstond al snel de gedachte om óók op het Kandinsky foto’s te maken, aangezien we elkaar daar hebben ontmoet. Toen we anderhalf jaar geleden, op Valentijnsdag, op de Open Dag bij het Kandinsky waren, was het vooral leuk om het scheikundelokaal weer te zien. Hier brachten we veel tijd door, in de les met proefjes doen. Het was grappig om te zien dat dit lokaal er na tien jaar nog exact hetzelfde uitzag. Zelfs de labjassen waren nog even bevlekt! Daarom wilden we het liefst in het scheikundelokaal foto’s maken. Wie kan nou de verleiding weerstaan om weer even met erlenmeyers of vuur te kunnen spelen, nota bene op je trouwdag!’

Tijl: ‘De andere plek waar we foto’s wilden maken, is bij de kluisjes, want niets zegt zo ‘school’ als de kluisjes. En laten we eerlijk zijn, wat is er beter aan school dan aan het eind van je dag weer je jas uit je kluisje mogen pakken om naar huis of je vrienden te gaan?’

Welke veranderingen zien jullie in de school?

Tijl: ‘Wonderbaarlijk genoeg lijkt de school nu nóg kleurrijker te zijn dan toen wij er rondliepen. Daarbij ziet het meubilair in de aula er een stuk comfortabeler uit. De parkeerplaats lijkt twee keer zo groot geworden en er lijken buiten meer recreatieve mogelijkheden te zijn. Veel van onze eigen docenten zijn weg- met pensioen of begonnen als muzikant.’

Elske: ‘Eerder kon je langs lokaal 27 van scheikunde lopen, maar die gang is tegenwoordig afgesloten. En er is een hele vleugel bijgebouwd met een auditorium, dat is een coole toevoeging.’

Hoe lang zijn jullie al samen?

Tijl: ‘We zijn ondertussen dertien jaar samen. We wonen ook alweer bijna tien jaar samen. Onze studies hebben we afgerond. Elske is psycholoog en ik ben psychiater geworden. We zijn allebei veel veranderd, maar tegelijk is Elske nog altijd een ontzettende vrolijkerd, en ben ik nog altijd eigenzinnig. Twee jaar geleden heb ik op onze anniversary Elske ten huwelijk gevraagd, gelukkig zei ze ja. De bruiloft hebben we omwille van corona even uitgesteld, maar gelukkig dat die nu wel door kon gaan met een groepje dierbaren.’

Kunnen jullie misschien enkele dierbare herinneringen delen van jullie schooltijd?

Tijl: ‘Wij waren een beetje bang voor meneer Salami, die boven op het studieplein zat. Soms speelden we spelletjes op de computer, maar als hij erachter kwam was hij minuten aan het tieren. Terwijl hij soms ook wel op spelen.nl leek te zitten! Of wanneer Elske bij mij op schoot zat, bij een van de computers, riep hij over het hele studieplein dat we op moesten houden. Ook de termietproef van Mesman was een jaarlijks fenomeen waar iedereen op wachtte. Die gloeiende bak lava die uit de bloempot stroomde nadat er twee metalen, ik meen ijzeroxide en aluminium, bij elkaar werden gegooid was een spectaculair iets.’

Elske: ‘Vooral de uitwisselingen kunnen we ons nog goed herinneren. De reis naar New York met de klas was ook heel erg bijzonder. Tien uur lang slechte films kijken in het vliegtuig, en daarna die wonderbaarlijke urban jungle voor het eerst in het echt zien!’ Beiden: ‘Andere dierbare herinneringen gaan over onze vrienden. Velen daarvan zien we nog steeds met regelmaat, eentje trouwde ons als bijzonder ambtenaar. En de tientallen keren dat iemand een pak kaarten mee had, zodat we konden ezelen tijdens de tussenuren. Wie verloor, bakte pannenkoeken.’

Vind je dit een interessant artikel? Deel het via: