#INBEELD
“Eigenlijk vind ik het een soort opdracht voor iedereen die in het onderwijs werkzaam is om voortdurend na te blijven denken over onderwijs.”
Op iedere school zijn ze onmisbaar: de mensen die onderwijskundig beleid opstellen en zorg dragen voor de kwaliteit van de onderwijsuitvoering, oftewel de schoolleiding. Deze keer in beeld: afdelingsleider Doreen Bour.
door Klinte de Rijck
Doreen Bour doet veel, en vooral veel tegelijk. Ze werkt als afdelingsleider op het Kandinsky College, is beeldend kunstenaar/filosoof ,en denkt in haar vrije tijd altijd na over onderwijs. ‘School is dé plek van beslissingen en verantwoordelijkheid voor de toekomst’.
Doreen, stel jezelf eens voor en vertel: wie ben je?
Ik ben Doreen Bour en ik ben iemand die al behoorlijk lang in het onderwijs meedraait. Op verschillende niveaus en in wisselende rollen. Ik ben begonnen als docent filosofie in de eindexamenklassen van vwo. Rond 2000 ben ik in het vmbo terechtgekomen: ik gaf toen levensbeschouwing en maatschappijleer en later ben ik daar ook leidinggevende geweest. En nu ben ik dus hier op school ter vervanging bezig als leidinggevende: eerder dit jaar als afdelingsleider bovenbouw vwo en nu als afdelingsleider van klas 1 en 2 mavo, havo, vwo en 3 vwo.
Maar daarnaast doe ik nog een heleboel andere dingen hoor! Zo werk ik al zo’n dertig jaar als beeldend kunstenaar en ben ik altijd bezig met nieuwe dingen: etsen, beeldhouwen, fotografie, en ga zo maar door. Koken vind ik overigens ook geweldig leuk. Dat doe ik al vanaf mijn dertiende. En ik hou natuurlijk heel veel van mijn dieren.
Wat heb je voor dieren?
Twee honden. Een boerenfox, een opvanghondje uit Spanje, en een kruising tussen een rottweiler en een herder uit Polen. Met hen en mijn partner woon ik samen in Nijmegen
Zijn er ook dingen die je niet leuk vindt? Dingen waaraan je een hekel hebt?
Nou, weet je, ik heb eigenlijk heel weinig allergieën. Ook al past iets niet bij mij, ik verwerp zaken niet zo snel. Ik vind het alleen niet fijn als mensen erg bot zijn of heel star, als mensen niet open staan voor het veranderen van hun mening. Dat vind ik wel wat lastig. En wat werk betreft, vind ik de administratie niet zo leuk. Maar verder, nee, ik heb eigenlijk aan niets echt een hekel.
"Kinderen leren samen te werken, te analyseren, te argumenteren en tot oordelen te komen. Dat laatste, het oordeelsvermogen, vind ik eigenlijk nog het allerbelangrijkste."
En wat vind je het leukste wat werk betreft?
Het allerleukste is het contact met mensen. Het maakt me dan eigenlijk niet uit of het leerlingen zijn, of collega’s of ouders. Ik vind het gewoon fijn om met mensen te werken. Ik heb aandacht voor andermans perspectief en ik vind het een verrijking om te kunnen communiceren met een breed scala aan mensen. Daarnaast vind ik het heel mooi dat ik vanuit deze functie bezig kan zijn met het denken over onderwijs. Al denk ik daar eigenlijk altijd al over na. Ik vind dat ontzettend belangrijk. Eigenlijk vind ik het een soort opdracht voor iedereen die in het onderwijs werkzaam is om voortdurend na te blijven denken over onderwijs. Het is nogal een verantwoordelijkheid dat er kinderen vier, vijf of zes jaar lang aan ons toevertrouwd worden. In die jaren zijn wij als school ontzettend vormend.
School is dé plek van beslissingen en verantwoordelijkheid voor de toekomst. Het is een soort zeef – om het even oneerbiedig te zeggen - waar mensen doorheen gaan voordat we ze de wijde wereld in sturen. Behalve dat leerlingen hier kennis opdoen, voltrekt op school zich een deel van de zelfvorming. Kinderen leren samen te werken, te analyseren, te argumenteren en tot oordelen te komen. Dat laatste, het oordeelsvermogen, vind ik eigenlijk nog het allerbelangrijkste.
Waarom vind je juist dat zo belangrijk?
Om zich in deze complexe wereld staande te houden, denk ik dat het nodig is dat mensen, leerlingen, beschikken over een goed oordeelsvermogen om situaties te kunnen analyseren, eigen afwegingen te kunnen maken en zichzelf vragen te stellen als: Klopt dit wel? Wat vind ik hiervan? Zou iemand uit een ander land, of iemand met een ander beroep dit net zo zien? Misschien vind ik dit ook wel zo belangrijk omdat ik zelf niet Nederlands ben. Ik ben half Iraans en ik heb in mijn leven, op meerdere gronden, altijd de blik van de Ander gevolgd.
En ik denk dat die blik van de Ander ook heel belangrijk is in onderwijsland. Het doet een appèl op ons om zaken op verschillende manieren te bekijken. Ik heb sterk de indruk dat een wat andere blik, een andere levensstijl of een andere achtergrond er vaak voor zorgt dat je een andere kijk op zaken hebt of kan aannemen.
"Ik heb aandacht voor andermans perspectief en ik vind het een verrijking om te kunnen communiceren met een breed scala aan mensen."
Vind je dat daar genoeg aandacht voor is op school?
Ik moet wel zeggen dat dit echt een school is waar het ‘stroomt’, om het zo maar even te zeggen. Er worden heel veel innovatieve dingen gedaan, en ik denk dat er binnen bepaalde vakken en projecten veel ruimte gecreëerd wordt voor bijvoorbeeld burgerschapsvorming en oordeelsvorming. Dat vind ik heel positief.
Maar in bredere zin denk ik er bijvoorbeeld ook over na hoe het een bijdrage kan leveren aan het verkleinen van de kansenongelijkheid in het onderwijs. Ik kan me dan voorstellen dat een goede mix van perspectieven daar een gedeeltelijke oplossing in is.
Verder moet er natuurlijk ook geld komen en een bepaalde aandacht, enzovoorts, maar het gevoel dat we de diversiteit optimaal, en dus méér, moeten benutten, dat heb ik wel ja.
Je spreekt zo bevlogen over je baan. Wilde je dit dan ook altijd al worden?
Afdelingsleider? Ach, wat wilde ik vroeger worden? Ik was een dromer. Ik ben altijd heel erg theoretisch geïnteresseerd geweest. Ik dacht eerder dat ik de wetenschap in zou gaan. Eigenlijk dacht iedereen dat over mij. Maar ik geloof wel dat onderwijs heel erg iets voor mij is.
Dus om antwoord te geven op je vraag: nee, het is niet zo dat ik vroeger al had bedacht dat ik op een school afdelingsleider zou worden, maar onderwijs is wel iets dat echt enorm bij me past.